Τύχη αγαθή

Ο Δήμος Βύρωνα ανακοίνωσε ότι η διεθνούς φήμης πρ. Πρύτανης της Ακαδημίας και Καγκελάριος των Πανεπιστήμιων των Παρισίων ανακηρύσσεται, κατόπιν λαϊκής ψηφοφορίας, ως η «Βυρωνιώτισσα του Αιώνα».

Η συγκεκριμένη διάκριση, αν και όχι μοναδική, συνιστά ύψιστη αναγνώριση της προσφοράς της κα Ελένης Γλύκατζη-Αρβελέρ, τόσο στην Επιστήμη και την έρευνα όσο και στην ανθρωπότητα και την κοινωνία. Άλλωστε, η οξυδέρκεια της, όπως όλοι γνωρίζουμε, κάλυψε -σχεδόν- όλα τα πεδία της έρευνας.

Η ανωτέρω, η οποία αποτελεί αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας των Αθηνών, του Βελγίου, του Βερολίνου κ.α. και επίτιμη Διδάκτορας πλειάδας Πανεπιστημίων, κατάφερε, όπως χαρακτηριστικά γράφει ο Ιστορικός Michel Kaplan, να γεμίζει, με τις διαλέξεις της, τα αμφιθέατρα της Σορβόννης, για ένα μάθημα, το οποίο δεν ήταν καν υποχρεωτικό. Οι φοιτητές το αποφεύγαν, συνεχίζει, λόγω της πολυπλοκότητας του. Όπως θα πει αργότερα και η ίδια, αυτή ήταν η μεγαλύτερη επιτυχία της.

Ο Δήμος Βύρωνα, με αυτή την πρωτοβουλία, αποδεικνύει ότι τιμά τις μεγάλες προσωπικότητες του ελληνισμού και διαφυλάσσει την πολιτιστική του ταυτότητα. Και όπως φαίνεται, η «τύχη αγαθή» δεν είναι μόνο της πόλης, αλλά και όλων όσων μπορούμε να εμπνεόμαστε από τη ζωή και το έργο της Ελένης Αρβελέρ.

Επιλέγω να ολοκληρώσω τον παρόν με ένα ποίημα της Σεβαστής Πρυτάνεως, το οποίο βρίσκεται στην τελευταία της ποιητική συλλογή, εν ονόματι Κρυπτομνησίες.

᾿Ανθρωπιά

Νόμιζα ὅτι ἦταν δεκανίκι, ἕνα μπαστούνι, ἡ ἀνθρωπιά,

ἔλεγε αὐτὸς ποὺ δὲν κατάφερνε ὄρθιος νὰ σταθεῖ.

Χάσκει σὰν τῶν μαστόρων τὰ ἡμιτελῆ γιαπιά,

τοῦ εἶπε αὐτὸς ποὺ ἄδικα εἶχε τιμωρηθεῖ.

Ὅμως γιὰ μᾶς ἡ ἀνθρωπιά, συμπόνια εἶναι μόνη,

πηγὴ ζωῆς, στερέωμα κάτι ποὺ δὲν τελειώνει.

Αὐτὸ ποὺ δηλαδὴ δὲν ἐδίδαξε ποτὲ καμιὰ Σορβόννη.