Οι δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης, όπως και οι άγιοι της Καινής, αγωνίστηκαν για να εφαρμόσουν το θέλημα του Θεού και να αναγνωριστούν ως παιδιά Του. Η Παναγία αποτελεί, όπως μαρτυρεί και ο τίτλος της, την Αγιωτέρα των αγίων. Η Θεοτόκος είναι η ιδανική και τέλεια, εκούσια, προσπάθεια του ανθρώπου για υπακοή στον Επουράνιο Πατέρα και Κτίστη του.

  Η ζωή της Παναγίας ήταν ένα διαρκές θαύμα. Γεννήθηκε από την στείρα Άννα, έτσι ώστε το μεγαλύτερο Θαύμα να προετοιμασθεί με θαύμα. Η Μαρία γεννήθηκε, όπως ο καθένας, με το προπατορικό αμάρτημα. Ωστόσο, ούτε διέπραξε ούτε σκέφτηκε αμαρτωλά, ήταν κατά χάριν αναμάρτητη. Από το προπατορικό αμάρτημα απαλλάχθηκε την ημέρα του Ευαγγελισμού, όταν ο Γαβριήλ της ανακοίνωσε πως θα γεννήσει τον Υιό του Θεού. Ωστόσο, ο Χριστός δεν γεννήθηκε με το προπατορικό αμάρτημά, καθώς ήταν κατά τη φύση Του, αναμάρτητος και Τέλειος.

  Η Ανατολική Εκκλησία (Ορθόδοξη) δεν έχει απαντήσει συνοδικά ως προς το επίγειο τέλος της Παναγίας και το κενό το συμπληρώνει η παράδοση. Η Παναγία υπόκειται στη φθορά και πεθαίνει -όπως όλοι οι άνθρωποι- κατά την Κοίμηση της, με πραγματικό χωρισμό ψυχής και σώματος. Ύστερα θα γίνει κάτι σπουδαίο, θα την αναστήσει ο Υιός της και θα την καλέσει στην Βασίλεια Του. Ειδικότερα, θα υπάρξει αιώνια επανένωση της ψυχής και του σώματος και ανάληψη στον Ουρανό. Η Καθολική Εκκλησία, από την άλλη μεριά, πιστεύει πως η Παναγία δεν πέθανε, αλλά αναλήφθηκε στους ουρανούς, και γεννήθηκε δίχως το προπατορικό αμάρτημα.

Ενδεικτική βιβλιογραφία