Μελετώντας την Καινή Διαθήκη εύκολα γίνεται αντιληπτό πως οι Ευαγγελιστές αποδίδουν στο πρόσωπο του Σωτήρος διάφορα αξιώματα και τίτλους, γνωστά ως Χριστολογικοί τίτλοι υψηλότητας ή κυριαρχίας. Για παράδειγμα, ο Ιησούς Χριστός είναι γνωστός ως Λόγος, Υιός του Θεού, Υιός του ανθρώπου, Μεσσίας, Χριστός, Βασιλεύς του Ισραήλ, Κύριος κλπ.

 Στο παραπάνω χωρίο του ευαγγελιστού Ιωάννου, ως Λόγος αναφέρεται ο Θεάνθρωπος Χριστός. Πρωταγωνιστής τόσο της Παλαιάς Διαθήκης όσο και της Καινής είναι ο Λόγος, με διαφορά στην μορφή Του. Πιο συγκεκριμένα, στην Παλαιά Διαθήκη είναι Άσαρκος ενώ στην Καινή ο Λόγος προσλαμβάνει την ανθρώπινη σάρκα και Αποκαλύπτεται «ἐπὶ τῆς γῆς». (Ιω. 17,4 )

 Ο Ιωάννης, επηρεασμένος από την την ελληνική σκέψη και την παλαιοδιαθηκική γραμματεία, τον χαρακτηρίζει ως Λόγο. Με αυτό το τρόπο θέλει να δηλώσει πως είναι άρρηκτα ενωμένος -προαιωνίως- με τον Πατέρα Του (Τέλεια Κοινωνία). Ακόμα, πως δια μέσω του Λόγου επιτελέστηκε η εξαήμερος Δημιουργία ως θέλημα του Πατρός και πως είναι η αρχή και το τέλος της κάθε ζωντανής ύπαρξης (λόγος = ομιλία & κρυφή αίτια των πραγμάτων).

 Οι όποιες Αποκαλύψεις του Θεού στην Παλαιά Διαθήκη πραγματοποιούνται δια του δευτέρου προσώπου της Παναγίας Τριάδος. Λόγω της Ομοουσιότητας των Υποστάσεων, οι προφήτες της Π.Δ. απέκτησαν εμπειρία του Τρισυπόστατου Θεού, δηλαδή, βλέποντας τον άσαρκο Λόγο βλέπαν ταυτόχρονα τον Πατέρα και το Πνεύμα, όπως αναφέρει και ο Ιωάννης.

 Κλείνοντας, οι πρώτοι στίχοι στο κατά Ιωάννη ευαγγέλιο – που χρησιμοποιούνται και ως ευαγγελικό ανάγνωσμα τη Κυριακή του Πάσχα- ο χαρακτηρισμός του Ιησού Χριστού ως Λόγου του Ζώντος Θεού στόχο έχουν να υπενθυμίσουν, να ζωντανέψουν και να τονίσουν στη συνείδηση του χριστεπώνυμου ποιμνίου την Δημιουργία δια του Λόγου του Ζώντος Θεού αλλά και την αναδημιουργία του κόσμου δια του Θεανθρώπου στα χρόνια της Καινής Διαθήκης, αλλά και υποδηλώνει την πίστη ότι ο Χριστός είναι ο ίδιος Θεός και ότι ήταν παρών από την αρχή του κόσμου.

Ενδεικτική Βιβλιογραφία

• Ατματζίδης Χ., Θεολογία της Καινής Διαθήκης: Εισαγωγή, Θεολογία των Παύλειων Επιστολών και θεολογία της Ιωάννειας Γραμματείας, Ostracon, Θεσσαλονίκη 2014.

• Βλάχος Ι., (Μητροπολίτης Ναυπάκτου) Εμπειρική Δογματική της Ορθοδόξου Καθολικής Εκκλησίας: κατά τις προφορικές παραδόσεις του πατρός Ιωάννου Ρωμανίδου (2η εκδ.), Ιερά Μονή Γενεθλίου της Θεοτόκου, Τόμος 1ος, χ.τ, 2002.

• Χόπκος Θ., Δόγμα και Λατρεία: Βασικό εγχειρίδιο για την Ορθόδοξη πίστη (2η εκδ.), Αποστολική Διακονία της Εκκλησίας της Ελλάδος, Τόμος 1ος, χ.τ, 2017.

• Φούντας Ι., (Μητροπολίτης Γόρτυνος) Η παλαιά Διαθήκη: περιεχόμενο και Θεολογία της (3η εκδ.), ιδιωτική, Αθήνα 2005.